Głębie mego umysłu (ang. The Depths Of My Brain) - trzeci rozdział pierwszej części gry Max Payne 2. Jest to pierwszy koszmar Maxa w tej części.
Wprowadzenie[]
Payne wraca do swojego domu i włączając TV, gdzie leci Address Unknown, postanawia iść spać. Śnią mu się jednak koszmary.
Główna akcja[]
Maxowi śni się, że w środku w nocy ktoś puka do drzwi. Okazuje się, że ktoś wsunął pod drzwiami do jego mieszkania podobiznę Mony. Wychodzi z mieszkania, przechodzi korytarzem i schodzi schodami mimo, że naprawdę nie ma tam schodów w tym miejscu. Wchodzi do kostnicy. Tam w jednej z szuflad znajduje się ciało Mony. Nagle ono znika i dzwoni telefon. Słychać głos Vlada, a potem syreny radiowozu i Bravurę. Wtedy Payne przenosi się na ulicę i zostaje aresztowany. Potem Bravura i Winterson przesłuchują go. Oskarżają go o morderstwo rodziny Maxa. Wtedy Payne bierze pistolet i ich zabija. Nagle policjanta budzi prawdziwe pukanie do drzwi.
Cytaty[]
- Nie ma to jak w domu. - Payne po powrocie do domu;
- W koszmarach, niezależnie od dokonanego wyboru, każdy jest zły. - Max Payne.
| Nazwa |
|---|